Trening siłowy a markery stanu zapalnego 

Wydaje się, że popularność treningu siłowego zdecydowanie rośnie w dzisiejszych czasach i to nie tylko wśród młodych mężczyzn pragnących zwiększyć swoją masę mięśniową, lecz również pośród płci pięknej, która na ogół dąży do ukształtowania zgrabnej sylwetki za pomocą ćwiczeń z wykorzystaniem ciężaru własnej masy ciała oraz dodatkowego obciążenia. Obserwuje się obecnie także korzystny trend, który polega na coraz częściej spotykanym rekomendowaniu przez rozmaitych specjalistów w dziedzinie zdrowia, treningu oporowego osobom w starszym wieku w celu poprawy kondycji psychofizycznej i utrzymania beztłuszczowej masy ciała.

W licznych badaniach naukowych stwierdzono, że trening siłowy może wykazywać korzystny wpływ na markery stanu zapalnego. Jak wiadomo, tłumienie procesu zapalnego na wczesnym etapie życia poprzez podejmowanie regularnej i odpowiedniej aktywności fizycznej może zapobiec chorobom przewlekłym w późniejszym życiu. Co ciekawe, uzyskanie pożądanych zmian w odpowiedzi zapalnej organizmu na trening oporowy wydaje się możliwe nawet przy stosunkowo niewielkiej ilości czasu poświęconej na ćwiczenia. W badaniu z udziałem młodych, zdrowych dorosłych opublikowanym w marcu ubiegłego roku, jego autorzy zaobserwowali, że wykonywanie zaledwie jednej serii prostowania nóg siedząc na maszynie 3 razy w tygodniu z przerwami pomiędzy poszczególnymi sesjami treningowymi, poskutkowało korzystnymi zmianami w stężeniach następujących cytokin: IL-6, IL-8, sTNFR1 i IL-1RA już po nieco ponad dwóch miesiącach interwencji, co należy uznać za modyfikacje pożądane dla zdrowia uczestników badania [1]. Ponadto Ci sami autorzy w innej swojej pracy stwierdzili, że 3-miesięczny nadzorowany trening siłowy zwiększa stężenia cytokin IL-8 i sTNFR1 u osób starszych, niezależnie od zastosowanego obciążenia zewnętrznego, co może być korzystne w walce z procesem zapalnym o niskim stopniu [2].

Na domiar tego, okazuje się, że trening oporowy może również prowadzić do poprawy funkcji poznawczych u osób starszych z występującymi zaburzeniami poznawczymi. Chupel i wsp. w swojej ubiegłorocznej pracy sugerują, że 28-tygodniowe ćwiczenia siłowe wykonywane z użyciem krzesła są w stanie zwiększyć aktywność przeciwzapalną (wzrost stężenia IL-10, hemoglobiny, MCV i MCH, obniżenie poziomu leukocytów oraz limfocytów we krwi) u starszych kobiet jednocześnie z poprawą profilu poznawczego i polepszeniem sprawności fizycznej nawet w przypadku wyraźnego upośledzenia funkcji poznawczych [3]. Z kolei wyniki metaanalizy przeprowadzonej przez brazylijskich naukowców, które ukazały się w październiku obecnego roku w czasopiśmie Experimental Gerontology wskazują, że przeciwzapalne efekty treningu siłowego są istotnie powiązane z obniżeniem stężenia CRP, a także z tendencją do zmniejszania poziomu IL-6 w surowicy krwi, co w dodatku może mieć związek z zawartością masy mięśniowej w organizmie i objętością treningową [4]. Natomiast w innej systematycznej pracy przeglądowej i metaanalizie, obejmującej 20 badań klinicznych, która została opublikowana na wiosnę aktualnego roku odnotowano stosunkowo niewielki korzystny wpływ ćwiczeń fizycznych, zarówno o charakterze siłowym, jak i aerobowym na krążące TNF-α oraz nie znaleziono mocnych dowodów na zmniejszenie stężenia innych markerów prozapalnych [5].

Reasumując, na podstawie przytoczonych w tym artykule dowodów naukowych można stwierdzić, że istnieje w tym momencie całkiem duża liczba badań, które wspierają zasadność regularnego wykonywania treningów oporowych u osób w każdym wieku w celu poprawy swojego stanu zdrowia. Należy również podkreślić, że trening siłowy wykonywany w nadmiarze i ogólnie rzecz biorąc, nadgorliwe podejście do uprawiania sportu może wręcz zdecydowanie utrudniać uzyskanie oczekiwanych korzyści zdrowotnych, co niejednokrotnie można zaobserwować w przypadku sportsmenek z zaburzeniami cyklu menstruacyjnego, bądź niedoczynnością tarczycy, dlatego warto mieć na uwadze, że więcej nie zawsze znaczy lepiej. Z całą pewnością warto wprowadzać ćwiczenia o charakterze siłowym do swojego codziennego stylu życia ze względu na szereg korzyści prozdrowotnych, niemniej jednak podobnie jak w przypadku odżywiania liczy się przede wszystkim zdroworozsądkowe podejście, które wydaje się stanowić złoty środek pomiędzy skrajnościami.