Choroba Leśniowskiego-Crohna – przyczyny, objawy, leczenie 

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest chorobą zapalną jelit. Aż 780 000 Amerykanów cierpi na tę chorobę. Konieczne są dalsze badania dotyczące choroby Leśniowskiego-Crohna. Naukowcy nie są pewni, jak się ona zaczyna, u kogo najprawdopodobniej się ona rozwinie, lub jak najlepiej ją leczyć. Pomimo znacznego postępu w leczeniu w ciągu ostatnich trzech dekad, nie znaleziono na nią  lekarstwa.

Choroba Leśniowskiego-Crohna najczęściej występuje w jelicie cienkim i okrężnicy. Jednak choroba ta może wpływać na każdą część przewodu pokarmowego, od jamy ustnej do odbytu. Choroba może obejmować niektóre części przewodu pokarmowego i omijać inne części.

Przebieg nasilenia objawów może być łagodny lub wyniszczający. Objawy są różne i mogą się zmieniać z biegiem czasu. U niektórych osób choroba może prowadzić do zagrażających życiu ataków i powikłań.

Co powoduje chorobę Leśniowskiego-Crohna?

Nie jest jasne, co powoduje chorobę Leśniowskiego-Crohna. Jednak następujące czynniki mogą mieć wpływ na to, czy na nią zapadniesz:

• twój układ odpornościowy,
• twoja genetyka,
• twoje środowisko,

Nawet 20 procent osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna ma również rodzica, dziecko lub rodzeństwo cierpiącego na tę chorobę.

Pewne rzeczy mogą wpływać na nasilenie objawów.  Są to m. in.:

• palenie papierosów,
• wiek,
• objęcie chorobą obszaru odbytnicy,
• czas trwania choroby.

Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna są również bardziej narażone na infekcje jelitowe od bakterii, wirusów, pasożytów i grzybów. Może to wpływać na nasilenie objawów i powodować komplikacje. Choroba Leśniowskiego-Crohna i jej terapie mogą wpływać na układ odpornościowy, co powoduje, że tego typu infekcje są gorsze u osób z zapalną chorobą jelit (IBD).

Infekcje drożdżakami Candida są powszechne w chorobie Crohna i mogą wpływać zarówno na płuca, jak i na przewód pokarmowy. Ważne jest, aby te infekcje były diagnozowane i odpowiednio leczone lekami przeciwgrzybiczymi, aby zapobiec dalszym powikłaniom.

Jakie są objawy choroby Leśniowskiego-Crohna?

Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna często rozwijają się stopniowo. Pewne objawy mogą się z czasem pogarszać. Chociaż jest to możliwe, rzadko pojawiają się nagle i drastycznie objawy.

Najwcześniejsze objawy choroby Leśniowskiego-Crohna mogą obejmować:

• krew w twoim stolcu,
• gorączkę,
• zmęczenie,
• utratę apetytu,
• utratę masy ciała,
• uczucie, jakby po wypróżnieniu jelita nie były puste,
• odczuwanie częstej potrzeby wypróżnień,
• biegunkę,
• skurcze brzucha.

Czasami można pomylić te objawy z innymi dolegliwościami, takimi jak zatrucie pokarmowe, rozstrój żołądka lub alergia. Powinieneś skontaktować się z lekarzem, jeśli którykolwiek z tych objawów się utrzymuje. Objawy mogą się nasilić wraz z postępem choroby. Objawy te mogą obejmować:

• przetokę okołoodbytniczą, która powoduje ból i drenaż w pobliżu odbytu
• wrzody, które mogą wystąpić w dowolnym miejscu od ust do odbytu
• stany zapalne stawów i skóry
• duszność lub zmniejszoną zdolność do ćwiczeń z powodu pogarszającej się anemii

Wczesne wykrywanie i diagnoza może pomóc w uniknięciu poważnych powikłań i umożliwić wczesne rozpoczęcie leczenia.

Zalecenia żywieniowe dla osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna

Plan diety, który działa na jedną osobę z chorobą Leśniowskiego-Crohna, może nie działać w przypadku kogoś innego. Dzieje się tak dlatego, że choroba może obejmować różne obszary przewodu żołądkowo-jelitowego u różnych osób.

Ważne jest, aby dowiedzieć się, co jest najlepsze dla Ciebie. Można to zrobić, śledząc objawy, ponieważ niektóre pokarmy są dodawane lub usuwane z diety. Zmiany w diecie i stylu życia mogą pomóc w zmniejszeniu nawrotu objawów i złagodzić ich nasilenie.

Jeśli masz chorobę Leśniowskiego-Crohna, być może musisz:

-  dostosować spożycie błonnika

Niektórzy ludzie potrzebują diety wysokobłonnikowej o wysokiej zawartości białka. Dla innych obecność dodatkowych pozostałości żywności z wysokowłóknistych pokarmów, takich jak owoce i warzywa, może pogorszyć stan przewodu pokarmowego. W takim przypadku może być konieczne przejście na dietę o niskiej zawartości błonnika.

- ograniczyć spożycie tłuszczu

Choroba Leśniowskiego-Crohna może zakłócać zdolność organizmu do rozkładania i wchłaniania tłuszczu. Ten nadmiar tłuszczu przechodzi wtedy z jelita cienkiego do okrężnicy. Może to prowadzić do biegunki.

- ograniczyć spożycie mleka

Mimo tego, iż wcześniej nie miałeś nietolerancji laktozy, twoje ciało może mieć trudności w trawieniu białek mleka, gdy chorujesz na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Spożywanie produktów mlecznych może prowadzić do rozstroju żołądka, skurczów brzucha i biegunki u niektórych osób.

- pić wodę

Choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na zdolność organizmu do wchłaniania wody z przewodu pokarmowego. Może to prowadzić do odwodnienia. Ryzyko odwodnienia jest szczególnie wysokie, jeśli masz biegunkę lub krwawienie.

- rozważyć alternatywne źródła witamin i minerałów

Choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na zdolność jelita do prawidłowego wchłaniania innych składników odżywczych z żywności. Jedzenie wysokowartościowych pokarmów może nie być wystarczające. Porozmawiaj z lekarzem o przyjmowaniu multiwitamin, aby dowiedzieć się, czy są one odpowiednie dla Ciebie. Współpracuj z lekarzem, aby dowiedzieć się, co najlepiej odpowiada Twoim potrzebom. Może Cię on skierować cię do dietetyka. Wspólnie możecie określić ograniczenia dietetyczne i ustanowić wytyczne dla dobrze zbilansowanej diety.

• NORDIC NATURALS Prenatal DHA 180 softgels
  
  Dodaj do koszyka
  Tania wysyłka od 9,99 PLN!
• SKOCZYLAS Witaminy ADEK 30 ml
  
  Dodaj do koszyka
  Tania wysyłka od 9,99 PLN!
• BIOTECH Vitabolic 30 tab.
  
  Dodaj do koszyka
  Tania wysyłka od 9,99 PLN!

Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna

Nie ma na rynku bezpośredniego lekarstwa na chorobę Leśniowskiego-Crohna, ale można ją opanować. Różne opcje leczenia mogą zmniejszyć nasilenie i częstotliwość występowania objawów.

Leki

Więcej niż cztery klasy leków są stosowane w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna. Leczenie pierwszego rzutu obejmuje leki przeciwzapalne. Bardziej zaawansowane opcje obejmują leki biologiczne, które wykorzystują układ odpornościowy organizmu do leczenia choroby.

Zmiany dietetyczne

Pokarm nie powoduje choroby Leśniowskiego-Crohna, ale może wywołać nawroty choroby. Po rozpoznaniu Leśniowskiego-Crohna lekarz prawdopodobnie zaproponuje wizytę u dietetyka. Ten poprowadzi cię przez proces uświadomienia, w jaki sposób żywność może wpływać na twoje objawy. Na początku mogą poprosić o prowadzenie dziennika dietetycznego. Ten dziennik będzie szczegółowo określał to, co zjadłeś i jak się po tym czułeś. Korzystając z tych informacji, dietetyk określi wytyczne, których należy przestrzegać. Takie odżywianie i zmiany w diecie powinny pomóc we wchłanianiu większej ilości składników odżywczych z jedzenia, a jednocześnie ograniczać wszelkie skutki uboczne, które może powodować żywność.

Chirurgia

Jeśli mniej inwazyjne terapie i zmiany stylu życia nie zmieniają lub nie poprawiają twoich symptomów, może być potrzebna interwencja chirurgiczna. Ostatecznie około 70 procent osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna będzie wymagało operacji w pewnym momencie ich życia. Niektóre rodzaje operacji mogą obejmować usunięcie uszkodzonych części przewodu pokarmowego i ponowne połączenie zdrowych odcinków. Inne procedury mogą być wymagane w celu naprawy uszkodzonej tkanki, leczenia blizn lub leczenia głębokich zakażeń.

Choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego są dwoma rodzajami IBD. Mają wiele takich samych cech, a ludzie mogą je mylić ze sobą nawzajem.

Mają następujące cechy wspólne:

• pierwsze objawy przedmiotowe i podmiotowe zarówno choroby Leśniowskiego-Crohna, jak i zapalenia jelita grubego są bardzo podobne. Objawy te mogą obejmować biegunkę, bóle brzucha i skurcze, krwawienie z odbytu, utratę wagi i zmęczenie.
• zarówno zapalenie jelita grubego jak i choroba Leśniowskiego-Crohna występują częściej u osób w wieku od 15 do 35 lat oraz osób z dodatnim wywiadem rodzinnym w przypadku obu rodzajów IBD. Ogólnie rzecz biorąc, IBD ma tendencję do równego traktowania mężczyzn i kobiet, ale może się to różnić w zależności od wieku.
• pomimo dziesięcioleci badań naukowcy wciąż nie wiedzą, co wywołuje chorobę. W obu przypadkach nadczynność układu odpornościowego jest prawdopodobnym winowajcą, ale inne czynniki również mogą odgrywać pewną rolę.

A oto czym się różnią:

• zapalenie jelita grubego wpływa tylko na okrężnicę. Choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na dowolną część przewodu żołądkowo-jelitowego, od jamy ustnej do odbytu.
• zapalenie wpływa tylko na najbardziej zewnętrzną warstwę tkanki wyściełającą okrężnicę, błonę śluzową. Choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na wszystkie warstwy tkanki jelitowej od powierzchniowej do głębokiej.

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (ulcerative colitis, UC) to tylko jeden rodzaj zapalenia jelit, zwany zapaleniem okrężnicy. Istnieje kilka innych rodzajów zapalenia jelita grubego. Nie wszystkie formy zapalenia okrężnicy powodują ten sam rodzaj zapalenia jelit i uszkodzenia, co UC.

Leki na chorobę Leśniowskiego-Crohna

Istnieje kilka rodzajów leków dostępnych w leczeniu Crohna. Leczenie pierwszego rzutu obejmuje leki przeciwzapalne. Bardziej zaawansowane opcje obejmują leki biologiczne, które wykorzystują układ odpornościowy organizmu do leczenia choroby.

Jakie leki są potrzebne i które lekarz może połączyć, zależy od objawów, historii choroby, stanu jej zaawansowania oraz reakcji organizmu na leczenie.

Leki przeciwzapalne

Dwoma głównymi typami leków przeciwzapalnych stosowanych w leczeniu Crohna są doustne 5-aminosalicylany i kortykosteroidy. Leki przeciwzapalne są często pierwszym lekiem przyjmowanym przez ludzi celem leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna. Ludzie zwykle biorą te leki, gdy mają łagodne objawy z rzadkimi atakami choroby.

Immunomodulatory

Nadczynny układ odpornościowy powoduje zapalenie, które prowadzi do objawów choroby Leśniowskiego-Crohna. Immunomodulatory mogą zmniejszać odpowiedź zapalną i ograniczać reakcję układu odpornościowego.

Antybiotyki

Niektórzy lekarze uważają, że antybiotyki mogą pomóc w zmniejszeniu niektórych objawów choroby Leśniowskiego-Crohna i niektórych z możliwych jej przyczyn. Na przykład antybiotyki mogą zmniejszyć drenaż i gojenie przetok, nieprawidłowe połączenia między tkankami, przyczyny Crohna.
Antybiotyki mogą również zabijać wszelkie obce lub "złe" bakterie obecne w jelitach, które mogą przyczyniać się do rozwoju stanu zapalnego i infekcji.

Terapie biologiczne

Jeśli cierpisz na ciężką postać Crohna, twój lekarz może próbować wielu terapii biologicznych w leczeniu stanu zapalnego i powikłań, które mogą wystąpić w wyniku choroby. Terapie biologiczne mogą blokować określone białka, które mogą wywoływać stan zapalny.

Diagnozowanie choroby Leśniowskiego-Crohna

Nie ma żadnego konkretnego, pojedynczego testu, który pozwoliłby na zdiagnozowanie choroby Leśniowskiego-Crohna. Twój lekarz rozpocznie od wyeliminowania innych możliwych przyczyn twoich symptomów. Rozpoznanie choroby Leśniowskiego-Crohna oparte jest na procesie eliminacji.

W celu postawienia diagnozy lekarz może zastosować kilka rodzajów testów:

• badania krwi mogą pomóc lekarzowi w poszukiwaniu pewnych wskaźników potencjalnych problemów, takich jak anemia i stany zapalne,
• badanie stolca może pomóc lekarzowi wykryć krew w stolcu,
• lekarz może poprosić o wykonanie endoskopii, aby uzyskać lepszy obraz wnętrza górnego odcinka przewodu pokarmowego,
• lekarz może wykonać kolonoskopię w celu zbadania jelita grubego,
• testy obrazowania, takie jak tomografia komputerowa i skany MRI, dostarczają lekarzowi więcej szczegółów niż przeciętne zdjęcie rentgenowskie. Oba testy pozwalają lekarzowi zobaczyć konkretne obszary tkanek i narządów,
• twój lekarz prawdopodobnie pobierze próbkę tkanki lub zleci biopsję podczas endoskopii lub kolonoskopii, aby przyjrzeć się bliżej tkance jelitowej.

Kiedy lekarz przeprowadzi niezbędne badania i wykluczy inne możliwe przyczyny twoich objawów, może zdecydować o diagnozie choroby Leśniowskiego-Crohna. Twój lekarz może poprosić o te badania jeszcze kilkakrotnie w celu zbadania chorej tkanki i ustalenia, w jaki sposób choroba postępuje.

Naturalne metody leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna

Wiele osób stosuje komplementarną i alternatywną medycynę w różnych stanach i chorobach, w tym chorobie Leśniowskiego-Crohna. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków nie zatwierdziła tych leków do leczenia, ale wiele osób używa ich niezależnie od stosowania podstawowej kuracji. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, jeśli jesteś zainteresowany wypróbowaniem któregokolwiek z tych zabiegów w połączeniu z prowadzonym dla Ciebie leczeniem.

Popularne alternatywne metody leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna obejmują:

• probiotyki - żywe bakterie, które mogą pomóc w wymianie i odbudowie dobrych bakterii w jelitach. Probiotyki mogą również pomóc w zapobieganiu zaburzeniom równowagi jelitowej przez mikroorganizmy i powstawaniu ataków Leśniowskiego-Crohna. Jednak badania naukowe na ten temat są ograniczone.
• prebiotyki -potencjalnie korzystne minerały znajdujące się w roślinach, takich jak szparagi, banany, karczochy i pory, które mogą pomóc odżywić dobre bakterie w jelitach i zwiększyć ich liczbę. Prebiotyki można również znaleźć w formie suplementów.
• Tran - bogaty w kwasy tłuszczowe omega-3; trwają badania nad jego możliwym stosowaniem w leczeniu osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna.
• wielu ludzi wierzy, że niektóre zioła, witaminy i minerały łagodzą objawy różnych chorób, w tym choroby Leśniowskiego-Crohna. Trwają badania nad tym, które suplementy mogą być korzystne, szczególnie w połączeniu z obecnie sprawdzonymi metodami leczenia.
• ludzie wierzą także, że aloes ma właściwości przeciwzapalne. Ponieważ stan zapalny jest jednym z kluczowych składników choroby Leśniowskiego-Crohna, ludzie często używają aloesu jako naturalnego środka przeciwzapalnego. Jednak obecnie nie ma żadnych badań sugerujących, że aloes pomaga w leczeniu Crohna. Możesz znaleźć duży wybór żeli, kremów, soków i wielu innych produktów z aloesem.

Należy poinformować lekarza o stosowaniu jakichkolwiek metod leczenia alternatywnego lub leków dostępnych bez recepty. Niektóre z tych związków mogą negatywnie wpływać na skuteczność leków lub innych metod leczenia przepisanych przez lekarza. W niektórych przypadkach interakcja lub efekt uboczny może być niebezpieczny, nawet zagrażający życiu.

Statystyka choroby Leśniowskiego-Crohna

Fundacja Crohna i Colitis Foundation of America (CCFA) podaje następujące statystyki:

• ogólnie 1,6 miliona Amerykanów cierpi na jakąś formę zapalnej choroby jelit. Ta suma obejmuje ponad 780 000 Amerykanów cierpiących na chorobę Leśniowskiego-Crohna,
• osoby palące są dwukrotnie bardziej podatne na chorobę Leśniowskiego-Crohna,
• w przypadku zapewnienia odpowiedniego leczenia lub interwencji chirurgicznej, 50 procent osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna przejdzie w stan remisji choroby lub odczuje złagodzenie jej objawów w ciągu pięciu lat od rozpoznania,
• około 11 procent osób cierpiących na chorobę Leśniowskiego-Crohna doświadcza jej objawów chronicznie.

CCFA zgłasza również następujące kwestie:

• w 2004 r. 1,1 miliona wizyt lekarskich dotyczyło diagnozowania i leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna,
• w 2010 roku choroba Crohna odpowiadała za 187 000 przypadków hospitalizacji,
• średnio, człowiek z chorobą Leśniowskiego-Crohna wyda od 8 265 USD do 18 963 USD rocznie na leczenie i prowadzenie choroby.

Według danych z 2016 r.:

• Choroba Leśniowskiego-Crohna występuje tak samo często u mężczyzn, jak u kobiet,
• dwie na trzy osoby z chorobą Crohna są diagnozowane przed ukończeniem 40. roku życia.
• w latach 50. i 60. więcej chorobę Crohna diagnozowano częściej u mężczyzn niż u kobiet.

Choroba Leśniowskiego-Crohna i świadczenia z tytułu niepełnosprawności

Choroba Leśniowskiego-Crohna może zakłócić pracę i życie osobiste. Może również powodować obciążenie finansowe. Jeśli nie posiadasz ubezpieczenia zdrowotnego, a czasem nawet mimo tego, że nim dysponujesz, twoje wydatki ponoszone z własnej kieszeni mogą wynosić kilka tysięcy złotych rocznie. Jeśli choroba na tyle się pogorszy, że wpływa ona na twoje codzienne życie w znaczący sposób, powinieneś rozważyć złożenie wniosku o rentę z tytułu niepełnosprawności.

Jeśli możesz udowodnić, że twój stan uniemożliwia ci pracę lub uniemożliwił Ci pracę przez ostatni rok, możesz kwalifikować się do otrzymywania renty inwalidzkiej. Ubezpieczenie społeczne może zapewniać ten rodzaj pomocy.

Ubieganie się o niepełnosprawność może być długim i żmudnym procesem. Wymaga wielu wizyt i badań z lekarzami. Jeśli nie masz ubezpieczenia zdrowotnego, a nawet jeśli je posiadasz być może będziesz musiał zapłacić za wizyty u wielu lekarzy. Jeśli jesteś zatrudniony, musisz wziąć wolne. Podczas tego procesu możesz zmierzyć się z wieloma problemami. Możesz również otrzymać odmowę i być zmuszonym ponawiać cały proces.

Odmiany choroby Leśniowskiego-Crohna

Wyróżnia się, na podstawie jej lokalizacji, sześć typowych odmian choroby Leśniowskiego-Crohna. Należą do nich:

• gastroduodenalna choroba Leśniowskiego-Crohna dotyka głównie żołądka i dwunastnicy, która jest pierwszą częścią jelita cienkiego. Około 5 procent osób z chorobą Crohna cierpi na schorzenie tego typu,
• odmiana jejunonalna występująca w drugiej części jelita, zwana tak od łacińskiej nazwy jelita czczego (jejunum). Podobnie jak gastroduodenalna, ta odmiana jest znacznie mniej powszechna,
• ileitis to stan zapalny w ostatniej części jelita cienkiego lub jelita krętego. Około 30 procent osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna cierpi na tę odmianę,
• zapalenie jelit, które dotyka jelita krętego i okrężnicy, jest najczęstszą odmianą choroby Leśniowskiego-Crohna. Około 50 procent osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna ma taką przypadłość,
• około 20 procent osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna ma zapalenie jelita grubego Crohna, które obejmuje tylko okrężnicę. Zarówno wrzodziejące zapalenie jelita grubego, jak i zapalenie jelita grubego Crohna wpływają tylko na okrężnicę, ale zapalenie okrężnicy wywołane przez Crohna może wpływać na głębsze warstwy wyściółki jelitowej w porównaniu z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy,
• choroba okołoodbytnicza dotyka około 30 procent osób z Crohna. Ta odmiana często obejmuje przetoki lub nieprawidłowe połączenia między tkankami, infekcje głębokich tkanek, a także owrzodzenia na zewnętrznej skórze wokół odbytu.