SymbioIntest to wysokiej klasy suplement prebiotyczny w saszetkach, którego składnikami są skrobia oporna (ActiStar® 11700) oraz biotyna. Regularne przyjmowanie preparatu wspomaga zachowanie prawidłowego składu i funkcji mikrobiomu jelitowego, w tym utrzymywanie ciągłości bariery jelitowej, a także wsparcie odporności i ochronę przed patogenami oraz toksynami.
Jak wynika z definicji, prebiotyk to składnik żywności nieulegający trawieniu, który poprzez wybiórczą stymulacje wzrostu i/lub aktywności jednego rodzaju lub określonej liczby bakterii zasiedlających okrężnicę, wywiera pozytywny wpływ na organizm. Aby składnik żywności został skategoryzowany jako prebiotyk, powinien spełniać następujące wymagania: odporność na przetwarzanie żywności i trawienie w górnych odcinkach przewodu pokarmowego oraz zdolność do wybiórczej stymulacji wzrostu określonych bakterii jelitowych. Prebiotyk powinien również obniżać pH treści jelitowej oraz powodować pozytywny wpływ na zdrowie gospodarza.
Najnowsze badania sugerują, że spożywanie prebiotyków może mieć dużo większy wpływ na wzrost populacji dobrych bakterii niż spożywanie jedynie probiotyków zawierających już pożyteczne dla nas bakterie. Oprócz tego okazuje się, że spożycie prebiotyków może także m.in. zwiększać absorbcję minerałów i poprawiać pracę układu immunologicznego oraz redukować ryzyko zachorowania na raka jelita grubego, nieswoiste zapalenia jelit czy nadciśnienie. Wszystkie korzyści wynikające ze spożywania żywności prebiotycznej powodują poprawę naszego zdrowia.
Prebiotyki często funkcjonują jako błonnik pokarmowy. I jest to poniekąd prawda, ponieważ prebiotyk może być błonnikiem, lecz nie każdy błonnik jest prebiotykiem. Zgodnie z definicją, prebiotyk podlega fermentacji przez ściśle określone bakterie, natomiast błonnik przez większoć bakterii zasiedlających obszar okrężnicy. Wśród włókien pokarmowych o właściwościach prebiotycznych znajduje się obecna w preparacie skrobia oporna.
Skrobia oporna zawarta w preparacie spełnia wszystkie wymagania stawiane substancjom prebiotycznym. Ten składnik żywności jest całkowitą sumą skrobi i produktów jej rozkładu, które nie ulegają trawieniu i wchłanianiu w jelicie cienkim zdrowego człowieka. Stanowi ona pożywienie umożliwiające wzrost pozytywnych dla naszego zdrowia kultur bakterii zasiedlających jelito grube, które produkują kwasu masłowy odżywiający śluzówkę dolnych części układu pokarmowego.
Uważa się, że obecna w preparacie skrobia oporna typu 3 (tzw. skrobia retrogradowana) odpowiada za najwięszy wzrost poziomu kwasu masłowego w jelicie.
Kwas masłowy jest krótkołańcuchowym kwasem tłuszczowym, który wywiera pozytywny wpływ na metabolizm w obrębie jelit oraz wzrost naczyń krwionośnych w ścianie jelita. Niezwykle ważne jest, aby ilość kwasu masłowego wewnątrz przewodu pokarmowego znajdowała się na właściwym poziome. Należycie odżywiona śluzówka jelit może pełnić swoją rolę związaną z utrzymaniem ciągłości bariery jelitowej, ochroną przed toksynami i patogenami. Zbyt mała ilość kwasu masłowego w obrębie jelit wywiera negatywny wpływ na funkcje kosmków jelitowych oraz śluzówki jelit, przez co potęguje ryzyko rozwoju nieswoistych chorób zapalnych jelit czy nawet raka jelita grubego.
Skrobia oporna to jak już wcześniej wspomniano źródło błonnika, który jest składnikiem deficytowym obecnego modelu żywienia. Błonnik pokarmowy wykazuje zdolność do zwiększania objętości kału, a tym samym pobudzania perystaltyki jelit. Zwiększona objętość treści jelitowej oraz przyśpieszony pasaż jelitowy powoduje zmniejszone wchłanianie składników odżywczych i zanieczyszczeń. Dzięki temu, błonnik może wspomagać redukcję masę ciała oraz detoksykacje organizmu.
Biotyna jest obecna m.in. w drożdżach, wątrobie, jajach, orzechach ziemnych, mleku, czekoladzie oraz rybach, ale najlepszym jej źródłem są bakterie jelitowe. Pomimo tego, że zapotrzebowanie dietetyczne na biotynę jest dość małe, to często dochodzi do sytuacji kiedy cierpimy na deficyt tej witaminy. Przykładem takiego stanu może być okres po odbytej antybiotykoterapii, kiedy to funkcje naszego mikrobiomu są osłabione i ograniczone. Biotyna zawarta w diecie występuje w postaci kompleksów z białkiem pokarmowym. Wrodzony brak enzymów uczestniczących w procesach rozkładania tych kompleksów również może być przyczyną niedoboru biotyny.
Biotyna, tak jak większość witamin z grupy B, wspomaga utrzymanie prawidłowego metabolizmu energetycznego i poprawnego funkcjonowanie układu nerwowego. Przyczynia się również do utrzymania właściwego metabolizmu makroskładników odżywczych oraz pomaga w utrzymaniu zdrowych funkcji psychologicznych. Dodatkowo pomaga zachować zdrowe włosy, skórę oraz prawidłowy stan błon śluzowych.
Podsumowując, SymbioIntest to wysokiej jakości prebiotyk, który stanowi doskonałe narzędzie w codziennej profilaktyce prozdrowotnej. Preparat skierowany jest do osób dorosłych, a w szczególności stosujących dietę ubogą w błonnik pokarmowy i bogatą w produkty mięsne, osób otyłych, cierpiących na nieswoiste zapalenia jelit. Zalecany jest również osobom mającym problemy związane z nieprawidłowościami w składzie i funkcji mikroflory jelitowej, oraz w trakcie lub po przebytej antybiotykoterapii. Produkt wspomaga funkcje trawienne organizmu oraz poprawia działanie układu odpornościowego.
w 1 saszetce | zawartość | %ZDS |
---|---|---|
Wartość energetyczna | 33,9 kcal | * |
Tłuszcz | 0,03g | * |
w tym nienasycone kwasy tłuszczowe | < 0,03 g | * |
Węglowodany | 7,3 g | * |
w tym cukry | 2,6 g | * |
Białko | < 0,03 | * |
Sól | 0,003g | * |
Biotyna | 60,0 μg | 120% |
skrobia oporna (Actistar 11700) | 5,0 g | * |
Izomaltuloza (substancja słodząca), glukomannan (substancja wypełniająca), dwutlenek krzemu (substancja przeciwzbrylająca), glikozydy stewiolowe (substancja słodząca). Zawiera siarczyny.
Wartość energetyczna jest określana po podstawie składu chemicznego danego produktu żywnościowego, przy pomocy tzw. fizjologicznych równoważników energetycznych., określających wartość energii metabolicznej zawartej w 1 g składnika. Najczęściej stosowany jest równoważnik Atwatera wynoszący: dla białka 4 kcal/g, dla węglowodanów 4kcal/g i dla tłuszczu 9kcal/g.
Tłuszcz jest niezbędnym składnikiem pokarmowym organizmów roślinnych i zwierzęcych. Ze względu na wartość odżywczą i skład dzielimy tłuszcze na : nasycone (jednonasycone- i wielonasycone- kwasy tłuszczowe) oraz nienasycone kwasy tłuszczowe (w tym: niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe – NNKT). Do grupy tłuszczowców należą: tłuszcze właściwe (triacyloglicerole, woski), tłuszcze złożone (glikolipidy, fosfolipidy), sterole i izoprenoidy. Nasycone kwasy tłuszczowe, to grupa kwasów tłuszczowych posiadających różnej długości łańcuch węglowy, w którym za wyjątkiem grupy karboksylowej, każdy z atomów węgla jest połączony pojedynczym wiązaniem. Mogą wpływać niekorzystnie na profil lipidowy, dlatego powinno się ich używać w ograniczonych ilościach. Tłuszcze stanowią skoncentrowane źródło energii, o różnym smaku, ułatwiających spożycie i przełykanie pokarmów. Pełnią funkcje budulcowe (wchodzą w skład błon komórkowych i współtworzą istotę białą mózgu). NNKT są prekursorami hormonów tkankowych i aktywnych biologicznie związków. Do nienasyconych kwasów tłuszczowych zaliczamy kwasy z grup Omega-3, Omega-6 i Omega-9 (ostatnia cyfra informuje, na którym licząc od końca łańcuchu występuje podwójne wiązanie W odpowiedzi łańcuchu węglowym. Do NNKT należą: kwasy średniołańcuchowe Omega 3 [n-3] zaliczane do NNKT [niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych] oraz długołańcuchowe (kwas eikozapentaenowy [EPA] i kwas dokozaheksaenowy [DHA]), Omega-6 i Omega-9. Liczba informuje, że ostatnie podwójne wiązanie w łańcuchu węglowym występuje przy trzecim od końca atomie węgla. Kwasy z grupy Omega 3 są istotnym składnikiem błon komórkowych, są prekursorami i aktywatorami biologicznymi eikozanoidów. Muszą być łączone ze spożyciem w odpowiednich proporcjach kwasów grupy Omega-6.
Dawkowanie: W zależności od zapotrzebowania i stosowane diety. Zasadniczo przyjmuje się, że tłuszcze powinny stanowić 20–30% wartości energetycznej (kaloryczności) codziennych posiłków.
Węglowodany są podstawowym składnikiem odżywczym. Dzieli się je na: cukry proste (monosacharydy), dwucukry (disacharydy) i wielocukry (polisacharydy). Pod względem przyswajalności przez organizm ludzki dzieli się węglowodany na: przyswajalne tj. takie, które ulegają strawieniu w przewodzie pokarmowym przenosząc energię do tkanek i komórek (m.in. skrobia, fruktoza) i nieprzyswajalne, odporne na działanie enzymów trawiennych (np. błonnik). Wpływają na poziom glukozy we krwi (indeks glikemiczny) i gospodarkę insulinową (indeks insulinowy). Największe zapotrzebowanie na węglowodany następuje przed aktywnością fizyczną lub w jej trakcie, gdyż potęgują zdolności wysiłkowe, spożywane po wysiłku zapewniają regenerację organizmu. W diecie sportowej duże znaczenie ma tempo wchłaniania węglowodanów i reakcja na nie organizmu. Dostępne w postaci monopreparatów oraz wchodzą w skład preparatów energetycznych, odżywek, stacków kreatynowych, boosterów azotowych.
Dawkowanie: wg statystyk Instytutu Żywności i Żywienia, węglowodany powinny zawierać 50 % wartości energetycznej dobowego spożycia. W niektórych dietach stosuje się szczątkowo spożycie węglowodanów nie przekraczające 30g/24h.
Cukry są głównym łatwo przyswajalnym paliwem w organizmie. Dzielimy je na monosacharydy (cukry proste) – glukoza (cukier gronowy), fruktoza (cukier owocowy) ; dwucukry (di-sacharydy) – laktoza, maltoza, sacharoza; cukry złożone – skrobia. Większość z nich w procesie spalania przechodzi w glukozę. Cukry charakteryzują się słodkością i podwyższają indeks glikemiczny (wyjątkiem jest fruktoza). Najzdrowszym źródłem pozyskiwania cukrów prostych jest dieta zawierająca tzw. Produkty pierwszego przemiału oraz świeże owoce i warzywa w postaci nieprzetworzonej.
Przy obciążeniach siłowych spożywane w trakcie treningu opóźniają objawy zmęczenia, wpływając na odpowiednie nawodnienie organizmu i zachowanie części glikogenu. Po skończonym treningu przyspieszają regenerację organizmu i uzupełniają wydatki energetyczne. Nadmiar cukrów prostych powoduje nagromadzenie nadmiaru tłuszczu i wzrost tkanki tłuszczowej. Zaleca się odpowiedzialne korzystanie z cukrów prostych u diabetyków, zarówno w przypadku hiperglikemii (poziomu cukru przewyższającego dopuszczalne normy), jak i hipoglikemii (poziomu cukru spadającego poniżej dolnej granicy normy). Nadmiar spożywania cukrów prostych może powodować próchnicę zębów.
Cukry proste wchodzą w skład wielu suplementów diety, najczęściej stosowane w preparatach węglowodanowo-białkowych i węglowodanowych.
Dawkowanie: Uprawiającym wyczynowo sport zaleca się spożywanie cukrów prostych jedynie podczas wysiłku i bezpośrednio po zakończeniu treningu.
Białko (proteiny, polipeptydy) jest polimerem, którego podstawowymi jednostkami (monomerami) są aminokwasy. Białko zbudowane jest z atomów węgla, tlenu, azotu, wodoru oraz siarki, i jest elementarnym składnikiem odżywczym niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania organizmu, budulcem i składnikiem tkanek, wchodzą w skład hormonów i enzymów oraz innych substancji bioaktywnych. Białko warunkuje prawidłowy metabolizm oraz przebieg procesów energetycznych, a także wszystkich innych procesów życiowych. Źródłem naturalnego pozyskania białka są pokarmy pochodzenia zwierzęcego (m.in. mięso, ryby, jaja, nabiał) i roślinnego )rośliny strączkowe, soja). Niedobór protein prowadzi do niedożywienia białkowego i znacznego osłabienia organizmu. Może prowadzić do anemii, zmniejszenia odporności immunologicznej, zwiotczenia mięśni, zaburzeń układu trawiennego. Również przedawkowanie białka jest niewskazane, gdyż może doprowadzić do zakwaszenia organizmu i zaburzać pracę układu pokarmowego oraz wzrost stężenia homocysteiny we krwi. Jest składnikiem wielu suplementów i odżywek koniecznych do właściwego funkcjonowania organizmu, zarówno wykazującego się małą aktywnością fizyczną, jak i trenujących konkurencje siłowe i wytrzymałościowe.
Dawkowanie: sportowcy w dyscyplinach siłowych ok. 1,7 – 2,5 g/1 kg masy ciała; sportowcy dyscyplin wytrzymałościowych i wytrzymałościowo-siłowych ok. 1,3 – 2g/1 kg masy ciała, osoby o niskiej aktywności ok. 0,8 – 1,1 g/1kg masy ciała/24h. W szacowaniu ilości spożywanego białka należy uwzględnić spożycie innych składników odżywczych (węglowodanów i tłuszczy)
Salt (chlorek sodu, inaczej sól kuchenna), naturalne źródło elektrolitów (chloru i potasu), regulujących gospodarkę wodno-elektrolitową i kwasowo-zasadową organizmu, wpływających na układ nerwowy i ciśnienie krwi. Sód jest pierwiastkiem niezbędnym do prawidłowego wzrostu. Prawidłowa dawka soli zapobiega przegrzaniu organizmu i udarowi słonecznemu. Zapewnia organizmowi prawidłowe funkcjonowanie mięśni i nerwów. Chlor w połączeniu z sodem, bierze udział w procesie trawienia i utrzymuje równowagę kwasowo-zasadową w organizmie, jako antytoksyna usuwa toksyczne produkty przemiany materii w wątrobie. Sól kuchenna (Salt) jest składnikiem smakowym i konserwującym wielu produktów spożywczych, preparatów odżywczych i mieszanek elektrolitowych, dostępnych na www.muscle-zone.pl
Dawkowanie: brak określonych norm zużycia, stosowana tak, by zapewnić dostateczną ilość elektrolitów do organizmu (sodu i chloru).
Biotyna (witamina H, koenzym R) należy do grupy witamin B, dzięki zawartości związków siarki bierze udział w syntezie kwasu askorbinowego (witaminy C). Syntetyzowana również w jelitach. Wspomaga produkcję hormonów i reguluje poziom cholesterolu. Zmniejsza bóle mięśniowe. Zapobiega łysieniu i siwieniu włosów. Działa kojąco przy stanach zapalnych skóry. Nie ma działania toksycznego. Często łączona z innymi witaminami grupy B, a także z witaminą A. Naturalnym źródłem pozyskiwania są: chleb pełnoziarnisty, drożdże, jaja (żółtko), mleko, ryż brązowy i ser.
Dzienne zapotrzebowanie: 100–300 mg na dobę.
Skrobia jest roślinnym cukrem zapasowym zbudowanym z cząstek glukozy wytwarzanych w procesie fotosyntezy (α-D-glukoz połączonych wiązaniami α-1,4-glikozydowymi) i jest odpowiednikiem zwierzęcego glikogenu; należącym do grupy podstawowych węglowodanów. Składa się z amylozy i amylopektyny. Jest nierozpuszczalna w wodzie, po namoczeniu pęcznieje co sprawia lepsze wypełnienie przewodu pokarmowego i osuwa uczucie głodu. Podczas ogrzewania następuje klepkowanie skrobi. Skrobie dzielimy na: natywną (uzyskiwaną m.in. z ziemniaków, kukurydzy, pszenicy) i woskową (np. w kukurydzy woskowej). Skrobię natywną wykorzystuje się w produkcji krochmalu (środka usztywniającego) oraz kisieli i budyniów. W skrobi woskowej przeważa amylopektyna. Skrobia jest niezbędnym składnikiem odżywczym w diecie węglowodanowej różnych odżywek i suplementów, dostępnych na www.muscle-zone.pl